Gerekli olan, tarım teşvik ve kredilerinin, olmazsa olmazı mazot ve gübre fiyatlarının iyileştirilmesi, yeniden yapılandırılması, ziraat bilimine verilmesi gereken özen ve değer verilmediği, köylü, çiftçi bilinçlendirilmediği sürece tarım ülkesi olmamız ve bu konunun önem kazanması mümkün değildir.
Bir de, medyada hunharca pompalanan, zengin ve konforlu hayatlar, bihterler, ferhundeler, renkli ve janjanlı hayatları izleyenler, çamurla çaylakla, orakla tırmıkla uğraşmayı gurur meselesi ediyor zannımca. Hepimiz Ziyagil ailesi gibi yaşamayı bekleyip, acıdan ölüyoruz ne yazık ki...
Son olarak çiftçi sorunlarını dile getirirken, " ananı da al git" azarını duyan gariban köylünün, topraktan soğuması konusu vardır ki, en vahimi de budur.
Umut olmayınca, toprak yeşermiyor be sözlük...
