Yoğun bakımdaymışsın bir süredir, üzülmeyeyim diye haber vermemişler bana, iyileşmeye çalışan bedenim ve ruhum yara almasın diye...
Kızdım, kırdım geçirdim herkesi...Seni son kez görme hakkımı elimden aldıkları için...sana dualarımla şifa isteyemediğim, yanında olamadığım için kızgınım, kırgınım... Üzgünüm...
Çok sevmezdin kalabalıkları, uzun sohbetleri, gidip gelmeleri... O yüzden öyle çok derin paylaşımlarımız olamadı, bayramlarda seyranlarda, düğün derneklerde, cenazelerde, bir de teyzemin senede birkaç kez özenle düzenlediği aile yemeklerinde görüşürdük. Tabiatın böyleydi bilirdik.
Lakin bizleri sevdiğini bilirdik, sen de, bizim sana olan sevgimizi ve saygımızı.
Nurlar içinde uyu...
Tırnak ucu kadar hakkım varsa üzerinde, milyon kere helâl olsun eniştem...
Teyzemi ve Mert' imizi her daim sevgi ve özenle sarıp sarmaladığın, bizleri sevdiğin, iyi bir insan olduğun için teşekkür ederim.
