izmir ardindan gelen bir ankara bir deprem kargasasi yaratiyoru insanda. ankara panik veriyor insana, surekli bir acele etme durumu. kordonda yaptigin o uzun, yavas yuruyusler ankarada adeta bir maraton havasina burunuyor. otobuse yetismek hic bu kadar zor olmamisti oysa sana. yabanci bir yuz ankara, anlasamiyorsun bir turlu, tek yaptigin insan dalgasina kendini birakip gundelik islere devam edip zamanin gecmesini beklemek.
ankara geriye bakinca tek bir guzellik birakiyor insanda; dostlar ve anilarin. gerisi cabuk gecen yillardan baska bir sey degil.
