her yaşım sevdiklerimle güzel geçen gün olmuştur.
en sevdiğin insanların yanında olması bir hediyedir amaçlı toplanılır o gün.
fakat bi gün öyle bir şey olmuştu ki, tam olarak bu 19. gün olmuş oluyor; bir insanı diğer bir insan nasıl mutlu edebilir gösterilmişti.
o günden beri hiçbir doğduğum günü öyle özel hissetmedim.
insan hayatında mutlulukları grafik yapsa belki o gün üçgenin tepe noktasıydı. grafik yıllar geçtikçe aşağıya indi.
o günün etkileyici unsurları; hormonları, ambiyansı, hediyesi, sözleri, gözleriydi.
gözleri tasvirlemem mümkün değil zaten..
'notalar tek başlarınayken bi anlam içermezler, ama yan yana geldiklerinde anlamlı ve hoş bir ses çıkartırlar' deyişi dün gibi.
bu seneye gelecek olursak, 19umdan bugüne kadar olan günlerimin bir tık ilerisini yaşadım. (19u dahil etmiyorum)
biri gelip anlatsaydı, eminim ki inanmayacaktım.
pahada ağır yada hafif olan hediyeler, lüks restoranlar, müthiş hazırlanılmış etkinlikler, arkadaş toplantıları yada partileri.
hiçbiri gece yarısı çalan o telefondaki sesten daha çekici gelmedi hiçbir zaman.
güzel bakan bir çift göze hayranlığım, isteğim de hiç bitmedi bir yandan.
nasıl denirdi ki o günümü seninle, sadece seninle geçirmek istiyorum diye.
benim için önemli olması gereken o 24 saat, onun herhangi bir günü olmasına rağmen hiç teklif edemedim.
etmedim. uygun olmazdı da zaten.
ama sesini duyduğum için şükrettim. telefonum çalsın diye dualar ettim.
hep çaldı.
bu yıl ise hiç tahmin edemeyeceğim bi ortamda buldum kendimi.
19umdan sonra güzel hatırlayacağım bir yaşım daha oldu.
bir sonraki yıl ne olur ne olmaz kimse bilmez, ama ben biliyorum ki her doğum günümde iyi hatırlayacağım günlerim var benim.
