insanın giderek alıştığı durumdur. çünkü yanlızlık bir lükstür. çünkü bedeli ağırdır. yanlızlık size başkalarından uzak yaşama olanağını verir. böylelikle kafanız birçok konuda rahat olur. mesela eşinize karşı sorumluluğunuz yoktur, çocuk bakmıyorsunuzdur, sorumluluklarınızı asgariye indirmişsinizdir, sevgili evlilik isterse kaçarsınız. ama bunun bir bedeli de vardır çocuğunuz yoktur, eşiniz yoktur, arkadaşınız azdır veya yok denecek kadar azdır veya arkadaşlarınızı seçtiğiniz zamanlarda görürsünüz. bu kolaylıktır sizin için ama bir bakıma da eksikliktir. bedeli ağır olan bu lüksleri elde etmenin maliyetine katlanırsınız, çünkü eve gittiğinizde bir sükunet sizi karşılar, alışmışlığınızdır bu. halbuki çocuk sesine alışmış olsanız onun yokluğu bir yokluk olacaktır, varlığı ise sükunet. yanlızlık alışkanlıklarımızdır biraz. biraz da yabanilik gibi gözükür. çünkü insanlar sizin yanlızlığınızdaki rahatlığı bilmez de yanlızlığınızdaki tekilliği ve yanınıza kimseyi yaklaştırmak istemeyerek o yanlızlığı korumak isteyişinizi görürler, yabanisinizdir o sebeple.
