kimsenin öldüğünü bilmezdim. daha doğrusu ölünebildiğini bilmezdim. ölme kavramım yoktu basitçe. insanları kendim gibi sanırdım. hatta tüm kızlar benim gibi sanırdım. düşünce olarak. ama değilmiş. bu da ondokuz yaşımdan sonra öğrendiğim bir şey oldu. sonra gelsin ''sen fakesin sen şöyle trollsün böyle bilmem nesin...'' ohh evlere şenlik !! bazen diyorum da internetsiz de mutluydum ben ya. daha mutluydum belki de. ne ise buranın konusu değil.s
