Kendimden yaşça küçük, bu sene anaokuluna başlamış bir kardeşim var.*Kardeşten çok bir baba olsam bu kadar severim oğlumu heralde. Her neyse bugün işten gelmemle bacaklarıma yapışıp okulda şarkı öğrendim söyliyim mi diye başladı söylenmeye. Üstümü başımı değiştirip yemek yiyene kadar bir dakika durmadı neyse sonra kalktık yemekten koltuğa oturttu beni baya heyecanlı heyecanlı okudu aşağıdaki şarkısını.
atatürk yoktu
düşman çoktu
atatürk geldi
düşmanı yendi
bu güzel yurdu
bizlere verdi.
Şarkıya başlamasıyla beraber benim tüylerim diken diken oldu tabi bundan yıllar öncesinde ilkokulda söylediğim şarkıyı kardeşim bir heyecanla bana okuyordu. Yıllar geçip jenerasyonun, zihniyetin değişmesine rağmen en basit haliylede olsa okulda aşılanan sevginin, duyguların aynı kalması hoşuma gitti, burada öğretmenin payı büyük tabi çok teşekkürler ona da ayrıca. Pek itiraf olmasa da budur paylaşıyım dedim.
