Üzerinden 8 sene geçmesine rağmen, hatırlandıkça insanın tüylerini diken diken eden maç.Bu maç basit bir futbol maçı değildi.Sanki yıllardır avrupa ya, dünya ya göstermek isteyipde gösteremediklerimizi - ahah ulan alın işte dediğimiz maçtır.maçla ilgili aklımda kalan en bariz görüntü, kolu sargılı bülent ve maç sonrası taksime doğru sevinç içerisinde koşar adım yürüyüşümüz.he ayrıca bu satırların yazarı bi Galatasaraylı değildir.bu maçın anlamı da biraz burada gizli.Bir de deniliyor ya sekiz yıl geçti, dokuz yıl geçti felan.isterse yüz sene geçsin.Bir daha başka bir takımımız o kupayı alsa dahi, hatta cimbom tekrar alsa bile bu kadar tatlı olamaz sanırım.
