sanırım çoğunluktadır. zira çocukluk hiçbir zaman iyi geçmez.
ilkokuldayken "lanet ilkokul ne zaman bitecek, liseye geçsem de rahat etsem" derdim. lisede de aynısı tekrar etti.
yer yer üniversitede de.
sonra anlıyorsunuz ki hayat hiçbir zaman yolunda gitmiyor. derler ya hayat siz bir şeyler planlarken başınıza gelenlerdir. ( yoksa ben mi dedim la bunu? )
yani kimse hiçbir zaman beklediği hayata sahip olamıyor. o beklenen huzurlu, mutlu günler gelmiyor. yapılması gereken biraz koy götüne psikolojisiyle yaşamak, tadını çıkartmak.
