zayıflık olarak görülebilir ama güzel bişeydir. şahsi düşünceme göre insanı insan yapan duygularıdır. yıllar gectikçe bişeyler yasadıkca alışıyoruz olaylara ve insanlara. bu da duygusal olarak tepkisezlişleştiriyor bizi. ve insan olmaktan her an, her olay da uzaklaşıyoruz. duygusal olamak ne kadar zayıflık olsa bile insalıktır. olmalıdır. sevmeyi unutup hala insanım demek olabilir mi? bu yönden düşünülürse daha iyi anlaşılabilir düşüncelerim.
