az kalsın kendini vuruyordu,
eli titremedi hiç ama ıskaladı
rezalet!
o, ölümüne sevdi hayatı.
zulmü de sevdi; yalnızlığı da bundan sebep
esrik şiirler yazdı, tam küfelik
pay biçemedi kendine sevgiden
peyda oldu bir şiirden
lüzumsuz görse de aşkı
illa birini sevdi.
nihayet, kendini vurmayı yeğledi. *ama rezalet, ıska geçti.
