insanların büyük çoğunluğu "ilk dokunuş" eylemini doğru kabul etmek istemiştir. Karmaşık yapıdaki şeylerin daha küçük işlevsel parçaların gelişimi ve birleşimiyle oluştuğu fikrini kabul etmek istemezler. Tanrının tetikleme yoluyla büyük bir dağı tek hamlede aştığı fikrini savunurken, zorlu bir patikayı yavaş yavaş ve gelişerek tırmanan evrimi reddederler. Birçok canlının, başta insanların uzun yıllar içinde geçirdiği fiziksel ve zihinsel değişimler açıkça görülebilirken, tek seferde kusursuz bir yaratıma inanmak ne kadar akla yatıyor bilemeyeceğim.
Tanrı bilinmez değildir, tıpkı poseidon ve zeusun bilinmez olmadığı gibi. Yüzlerce yıldır değişen tanrı anlayışı ve oluşan dinlerin sayısındaki fazlalık bile insan uydurması bir peri masalı hikayesini destekler. Din her zaman bilimden korkmuştur, önce ateşe ve güneşe tapan insanlar ufak bir "bilimsel" ilerleme ile bu yanlış anlayışa bir son vermiştir. Ardından mistik büyücülere, şamanlara ve deprem yaratan, şimşek indiren, aşırı güçlü tanrılara inanan insanlar zamanla bunların süper kahraman çizgi romanından fırlamış hikayelerden bile saçma olduğunu anlamıştır. Bilim her ilerlediğinde dinin dayandığı noktalar çökmüştür ve çökmeye devam etmektedir.
Bir gün evrenin fiziksel paradoksu da açıklandığı zaman dinin hiçbir dayanak noktası kalmayacaktır. Şu an tanrı anlayışını kanıtlayan her şey neredeyse çöktüğü için, din inkar yolunu seçmiştir. Komiktir ki bu dünya ve diğer dünya arasında bir mücadele olduğunu düşünenler var. Okuyup, öğrenip, mantıklı düşünmemizin bize verilen bir görev olmadığını söyleyenleri bile gördüm. insanlar sorgulamamalıdır çünkü din her sorgulandığında kurulan bu tezgah biraz daha çökmektedir. Doğrusu şudur ki, bilgi eksikliği dışında bilimin ötesinde hiçbir şey yoktur.
