annemi istanbul'un kaos dolu sokaklarından uzakta yürüyüşe çıkarttım, birlikte yemek yedik, sohbet ettik, dedikodunun belini kırdık.
artık zor yürüyor, yollarda dinlenerek adımladık sokakları. lokantanın artıklarını sokakta yaşamaya çalışan hayvanlara dağıttık onlarla biraz zaman geçirdik sonra alışverişimizi yapıp evimize döndük.
koyduk ocağa çayımızı, çay demlenirken ben uludağ sözlükte küfür etmeden yazmayı, annem ellerini havaya kaldırarak duasını tamamladı. açtık annemin sevdiği fatih portakalı izliyoruz birlikte.
bugün bunları yaptım, bunlar iş değil zevkle yapılan eylemler... yani ben bugün bir iş yapmadım annemle zamanımı dolu dolu geçirdim... ikimiz de mutlu olduk bundan güzel bir iş olur mu?
not: annem ayaklarını kendisi yıkadı isteseydi seve seve yıkardım...
