ıssız bir sokaktı geçtiğim...
bir sokak lambası vardı
bir de o sokak lambasının altında yürüyen ben...
gölgem vuruyordu virane bir duvara
sensiz bir gölge...
ellerini tutmayan
sensiz bir gölge...
gölgeye bakıp sensizliğime ağlarken
gölge de kayboldu birden.
o an anladım
sensiz gölgeyi
aciz sokak lambası bile kabullenmiyordu...
tıpkı benim sensizliği kabullenmediğim gibi...
