Oğuzhandı. Karşı apartmanda oturuyordu. Arada evine giderdim, arkadaşlarla toplanirdik. 4. Sınıfa falan gidiyordum sanırım.
Apartman bahçesindeki gülleri koparir verirdi. Sonra bütün teyzeler dünya kadar laf ederdi buna. Bitane mavi boncuklu kolye hediye etmisti. Sonra bir şeyler oldu diye arka taraftaki parkta buna bagirip kolyeyi balkondan firlatmistım.
Ve 4 sene sonra Bodruma tasindik. 2 sene sonra da calistigimiz Otel de verilen kömür siparisini bi bayan getirdi. Yüz yüze geldik ve ben şok oldum. Bana dönüp ben seni bi yerden tanıyorum dedi. Adını hatırlayamadım ama oguzhanın annesisiniz dedim.
Gülümsedi sen.. sen.. sen.. adımı söyledi. Daha sonra annem ve babamla muhabbet ettiler. Ve oguzhani arayıp benimle konusturdu. Bi kaç gün sonra oguzhan otele geldi. 6 sene sonra tekrar yan yanaydik çok tuhaftı. Evet.
