Bu adamın (bakın yazar demiyorum adam diyorum) bir kitabı gecti elime okudum. Adını bile hatırlamıyorum ama kanser oldigunu sanarak sevdiği kızı (kız aynı zamanda fakir fakat akıllı) Almanya'dan gelmiş zengin komşu oğluna bırakıp giden bir malı anlatıyordu. Megerse filmlermi karışmış yanlis teşhis mı konmuş neymis. Sonra geri donuyor kız evlenmiş falan. Ben başladığım kitabı prensiben yarım bırakmam. O yuzden okumuştum sonuna kadar. Kitap yazmanın altın kuralı once okumaktir. Yattığın yerde iki tane afilli soz bulup bunu bir metnin icinde kullanmalıyım derken aptalca bir kurgu çıkmış ortaya. Hayatımda hic bu kadar basit cumle yapılı bir kitap okumamıştım. Ilkokul öğrencisi bile daha iyi kitap cümlesi kurar. Tum bunlardan dolayı kendisi icin kitap yazmanın buyuk cüret oldugunu söylemek isterim. Kendisi bulduğu sözleri bir blog acsın ordan paylaşsın olmadı facebook, Twitter falan kullansın. Kitap Kahraman tazeoglu icin cok buyuk lokma cok!
