Malım, açık ve net. Kendimi pek sevmiyorum. Ve işin kötü yanı, kazık yedikçe ben de kötüleşiyorum. Merhametim yaralandıkça küçülüyor, öfkem yara aldıkça büyüyor. Herkesten nefret ediyorum bazen. Çok gülüyorum lakin yine de. Biraz da korkağım bunu da söylemezsem olmaz. Gerçekten hayatla yüzleşmeye de korkuyorum. Binlerce plan kuruyor, hiçbir şey yapmadan öylece duruyorum. Neyse, hayırlısı.
