lisede bir arkadaşım vardı, herkes kendisinden nefret ederdi: okuldaki sekiz yüz küsür öğrencinin abartısız 795i nefret ederdi o derece nefret edilesi bir tip. bir gün elemanla konuşuyoruz b--> ben m--> menfur kişi
b herkesin senden nefret ettiği bir insansın hiç mi dokunmuyor sana
m neden dokunsun ki
b insan oldugun için
m o insan kelimesinin bir sıfatı var gardaş (evet gardaş diye konuşuyordu) ben "garantici" bir insanım: insanları sevebilirsin ama sevildiginden emin olmazsın, doğru mu. sevildiğimi düşünüp arkamdan ne konuştuklarını; kimin düşmanım olmadıgını bilmemektense menfur bir insan olup düşmanlarımı bilmek benim için daha garantilidir...
sonra bebeyle arkadaşlık yapmaya başladık: elemanı okulda harbiden seven 5 kişi vardı ve bu 5 kişinin 5i de bu menfur kişiyle ölüme giderlerdi... daha sonraki konuşmalarımızda da şöyle bir şey demişti:
"cenazene gelen herkes hakkını helal eder ve seni iyi bilirler, amaaa hayattayken arkandan kuyunu kazanlar da onlardır..."
