O yıllar da nadir görülürdü; mahallemize, hemde tam evimizin karşısına öğrenciler taşınmıştı. Hani camdan cama derler ya, bakışırken, cam kenarından ayrılamaz olmuştum.
Aşıl olmuştum
Nasılda beklerdim , yüreğim ağzım da, tıp fakültesinden gelişini. Anca üç kere çıkıp görüşebilmiştim. Zordu bizim zamanımız da öyle çıkıp görüşmek. Olsun, cam kenarında, heyecanlı bekleyiş bile güzeldi.
Ve sonra yaz geldi, memleketlerine gittiler. Bir daha da görmedim.
