insanı çıldırtan olaydır. şahsen ben acayip delleniyorum. bulgura giderken, bırak eldeki pirinçten olmayı, üstünde kuru fasulyeli, yanında cacığı ve kemalpaşa tatlısı olan bir dörtlüden oluyorsun.
mesela duşa giriyorum. şampuan rafından bir tane şampuan alıcam. duvara monteli, üçgen plastik raflardan var, her yeri oynuyor. "üçgen noluyor? götün başın oynuyor!" demeden duramıyorum zaten. sonra o şampuanların arasından bir tane şampuan almak için elimi uzatıyorum. o şampuanı alırken, yere bir tane vücut jeli gibi pek kullanmadığım ama yeri orada olduğundan, olası bir anne gazabından kurtulmak için insanlık namına onu alıp, tekrar rafa koymak için elimi götüyorum.
annem nasıl bir denge kurmuşsa, suyun kaldırma kuvvetini bile silip atacak şekilde bir durum o rafta oluşuyor. hani süheyl ve behzat uygur'un bardak yarışması var ya, o bardak yarışmasında ki bardakların dengesi filan halt etsin. arkadaş elimi rafa uzatmamla, rüzgarımdan etkileniyor herhalde... o üçgen rafın hemen altında, onun benzeri şekilde bir raf daha var. orada da bazı duş malzemeleri var. önce üstteki devriliyor, sonra alttakilere çarpıyor, onlar da yere düşüyor. yerde kovalar var, onlar da devriliyor. aman yarabbim, nasıl bir gürültü. ve tüm bunlar olurken saat sabahın 07:30'u.
üst, alt, yan, sol çarpraz, sağ çarpraz, orta sahanın rakip yarı alanına bakan dilimindeki filan bütün komşular sesleri duyuyor ve aniden kulaklarım çınlıyor. bazen de kulaklarım çınlamasın diye kendimi titreşime alıyorum, öyle bir tüylerim tiken tiken oluyor, ürperiyorum. ayazda kalan bülbüller gibi...
