sevmiyorum seni. çünkü; boktan bir adam olmamı sağladın. ufacık çocukken hapçıların, katillerin, ciğeri beş para etmezlerin arasına soktun, barlarda, pavyonlarda, karakolda, emniyette hep yanında tuttun. hiç iyi bir yerde olmadık ki. bir günden bir güne oğlum neyin var demedin, hep beni suçlu buldun. okul kazandım yollamadın, annemi dövdün, içtin her boku içtin. sevmiyorum baba seni beni bu hale soktun diye, beni kendi canımı almayı düşündürdün diye, bunları ağlayarak yazdırdın diye. hamile anamı bir başına bıraktın başka hatunla gününü gün ettin diye, beni aylarca başkalarının eline bıraktın diye, hiç bir şey yok gibi geri döndün diye, bir kere derdimi sormadın hep küfür ettin aşağıladın diye, birine dokunmaktan korkan oğlunu onu bunu bıçaklayan, geceleri kabuslarla uyanan birine çevirdin diye, sen bizi sevemedin diye, hep başkaları ve başka şeyler senin için daha önemliydi diye sevmiyorum baba seni. ben bu hayatta en çok seni sevmiştim, en sevdiğim insan bana bunları yaptı diye sevmiyorum artık seni baba, sayende kimseye güvenmiyorum, kimseyi sevemiyorum diye. ben senden başkalarının bebeleri gibi araba istemedim, bunu al demedim, cebime milyarlar koy demedim, baba bana şunu bunu al demedim hiç demedim sadece az biraz sev, az biraz ilgilen istedim ve sen yapmadın. bana hep acı çektirdin, hiç bunun ne sorunu var demedin, bacaklarım şişken yürüyemiyorken hastalığın krizi gelmişken bana inanmayıp içki paran için yolladın diye sevmiyorum baba. olmuyor, sarılamıyorum, dokunamıyorum almıyor içim seni... ben hiç arkamda babam var diyemedim, sokaklarda vurdum, vuruldum ama hiç sen varsın diyemedim çünkü; sen sebep sormayacaktın her şey yine sende diyecektin. ben kafasını dersten kaldırmayan adamdım bak ne hale geldim. sigara içtiğimi öğrendiğinde kız istedim niye içiyorsun de al karşına istedim sen sigara paketi yollattın, içkiyi öğrendiğinde kız istedim sen içmeye götürdün. kızılmayacak her şeye kızdın ama. hatırlarsın bir kızı sevmiştim 2.5 yıl beraberdik, baya zengindi ben size yük olmasın ileride ezilmeyin diye ayrıldım baba. ne yüzle gidip isteyecektim ki sen boktan şeylere para veriyordun, yetmiyordu benim eve verdiğim maaşımlada alıyordun. sevemiyorum baba seni, 15 sene önceki ilkokuldaki hocam bile baban düzeldi mi diye soruyor be baba düzeldi diyorum sen daha kötüye gidiyorsun, ben utanıyorum baba. belki sende benden utanıyorsun ama bu senin eserin. sen yaptın. insanları dolandırıp, yalan söylediğinde vicdanın sızlamadığını sen gösterdin, oğluna, karına, kızına acımamayı sen öğrettin baba. oğlun evet bir gün canını alacak, sana evlat acısını yaşatacak, gününüde seçti, özel bir gün olacak umarım içinde bir gram sevgim vardır ve sen bana yaşattığın bu hayatın bedelini evlat acısıyla bir ömür ödersin. oğlunun sayende gittiğini bile bile... sen ameliyat olduğunda ben mezarlıktaydım baba, dertleşecek kimse yoktu babaanneme anlattım, ağladım ama sen yine çıkınca bana insan değilmişim evladın değilmişim gibi davrandın be baba. bir gün bunları umarım okursun, ben gittikten sonra umarım eline geçer. hiç elin omzumda olmadı, ben sokaklarda tek başımayken hiç elin omzumda olmadı ki diyemedim benimde bir babam var diye. çünkü; sen beni hiç umursamadın, hiç ama hiç... her yeri kazandım, her yeri yollamadın baba. yirmi iki senedir bir ümit düzelir dedim düzelmedin baba. sözlüktekiler beni tanımaz, senide... sen beni tanırsın, ben seni... her şeyi es geçtim ben, paran pulun yok değildi alkol ve diğerleri bizden daha değerliydi ve sen onlara verdin, yine bir kuruş istemedim, maaşımdan para dahi almadığım zamanlar oldu hepsini bıraktım onları bile onlara verdin baba. yok baba ben seni sevmiyorum artık, sende beni hiç sevmedin çünkü.
