sırf insan içine gireyim de, belki konuşurum onlarla, bu asosyallikle de mücadele etmiş oluruz deyip yapılan
bir takım eylemlerin sonuçları gösteriyor ki; onlar hep uzaklar sana.
aralarından belki nadiren çıkar biri, kafa dengi. gerisi fos.
gidip o fos insanlarla, samimiyetsiz ve boş insanlarla, sırf onların bedenleriyle aynı ortamda bulunmanın
vereceği sahte 'yalnız olmama' duygusundansa, yıllardır misafirim olan yalnızlığı yeğlerim.
zaten yalnızlığa alışan insan için o ortamı siktir etmek zor olmaz.
sevilmeyen bir ortamda samimiyetsizlik ve sahtelik içerisinde bulunmaktansa yalnızlığı seçmek,
doğrusunu bulana dek en güvenli liman olan yalnızlığı seçmek...
