hani bir de asla kavuşamayacağını bilince insan...
çok kötü. çok derin. öyle derin ki çaresizlik evren kadar geniş. alabildiğine karanlık. alabildiğine alacakaranlık. onca sevgi, onca yaşanmışlık, onca hatıra, onca uykusuz geceler, onca sabaha kadar süren aşk dolu telefon görüşmeleri ve akabinde okyanusun en derin noktasından da daha derin özlem.
alışılıyor tabi zaman güzel terbiye ediyor insanı. ama ne fayda. ameliyat izi gibi baktıkça, düşündükçe özlüyor insan. taa ki o ruh ikizin gelip senin tüm hayatını değiştirip biz birbirimiz içiniz diyene kadar. o kişi geldi geldi gelmezse sıçtık bir ömür sıça sıça ilişki yaşıyoruz.
