hayır iyiydi yani.. o naylon salak külotlu çoraplarla mutluyduk. casper filan izliyorduk. Ecevit'in konuşmasını dinlerdik. sonra nolduysa o çoraplar olmaz oldu. sevimsiz insanoğlu evladı büyümeye başladı. şu zavallı topraklarda yaşayacağı hayata adım adım zalimce ilerledi. önce okullarla savaştı. sonra sınavlarla sonra mülakatlarla.. sonra faturalarla merhaba diyorsun hayata. kaçak elektrik bedelini takip ediyorsun mesela. sonra bir gün market broşürlerinden deterjan kovalarken buluyorsun kendini. ''5.kg ariel bilmem ne markette 8 ekimde indirimde!!'' hemen alarm kuruyorsun o güne. (8 ekim deterjan unutma) bu ay almayı planladığın ceketi almıyor başka bir eksiği kapatıp aman napalım diyiveriyorsun.. özetle büyümek sıkıcı, bu ülkede büyümek daha sıkıcı. son beş yılıma baktığımda ciddi bir maddi manevi sıkıntı çekmemişken bile mutsuz ve beth buldum kendimi. büyüme kadın büyüme adam.. hep çocuk kal lan.
