O zamanlar çamlıcada kirada oturuyorduk. Depremin sarsıntısını hatırlamıyorum ama deprem sonrasında ablamla beni, annem ve babam ayrı ayrı kucaklayıp hemen dışarı çıkartmışlar. Hatırladığım kısım ise evin karşısındaki boş arsaya sokaktaki tüm ev sahiplerinden önce çıkabildiğimiz ve o gece bulunduğumuz sokakta çok köpek vardı, o anı çok net hatırlar hala ürkerim. Sokaktaki insanlarda çıkınca o arsa artık yere battaniyesini serenin küçük bi alanı olmuştu yere serecek birşeyi olmayanada fazla battaniyesi olan veriyordu. Geceyi orada geçireceğimizi sanırken evimizin hemen yan tarafında bir araç şirketi vardı (o şirketin bekçisi vardı yanına giderdik o, ablam ve benle her gün oynardı çok iyi bir adamdı lan)
Neyse o şirket o zaman 4 kişilik ailenin iki küçük sıpasını (ablam ve beni) görünce dayanamamış (o zaman araç marka ve modelini bilmiyorum ama) beyaz peugeot panelvan görünüşünde bi araba vermişti babama kasa içinde uyuyabilelim diye (sabah geri verdik tabi). Ulan ne admmış be sağolsun hiç unutmam minnettarım adama.
He sonra ne oldu yıllar sonra gittim boş arsaya bina dikmişler, bekçisi olan şirkette el değiştirmiş betemar diye bi görüntüleme merkezi açılmış.
ulan ne insan, bebek, çocuk seli vardı o gece sokakta allah yaşatmasın.
