yanlış hatırlamıyorsam tam bir hafta önce kadıköy tepe nautilus'te ulu önderimiz atatürk'e ait olan resimlerden ve birkaç eşyadan oluşan küçük bir sergi vardı. sergideki her şeyi en ince ayrıntısına kadar inceledim ve gözümü tek bir resimden alamadım. atatürk'ün bakışları, o duruşundaki özgüven ve karşısındakine verdiği güven hissi resimden anlaşılıyordu ve dediğim tek şey "asalete bak be" oldu. aklımdaki soruların cevaplarını da o resmi gördükten sonra aldım.
atatürk'ün bende hep hayranlık ve şaşkınlık uyandıran bir yönü vardı. kafamda hep aynı sorular dolanırdı "o zamanın şartlarında bu ülkeyi kurtarabileceğine insanları nasıl inandırdı, nasıl güvendirebildi kendine, bunca insan nasıl ölümüne, gözü kara bir şekilde savaştı?" diye. düşünsenize ya bunu başaramasaydı? ya o kadar insanı örgütleyemeseydi? şuan hepimizin elinde telefon, bilgisayar, internet var. istediğimiz her bilgiye saniyeler içerisinde ulaşabiliyoruz. nerede olursak olalım binlerce kişiye canlı yayın yapabiliyoruz. altımızda otomobiller toplu taşıma araçları. bir yerden bir yere gitmemiz en fazla ne kadar sürüyor? atatürk o şartlar altında sivas'a, erzurum'a gitmiş kongreler düzenlemiş, insanları örgütlemiş. bugün bu imkanlar varken herhangi bir siyasi görüşe sahip tek bir kişiyi bile herhangi bir konuda, kanıtlar sunmamıza rağmen ikna edemiyoruz. işte bazı yavşaklar soruyor ya hani "atatürk ne yapmış?" diye, atatürk imkansızı başarmış!
not: sergide resim çekmek yasaktı, bu yüzden o resmi internetten bulabilirsem editleyeceğim.
