başlık extended version "kulaklık ile dinlenilen müziğin dışarıya aynen duyulduğu yanılgısı"
gençken hepimizin içine düştüğü yanılgıdır. tabi ki şu anda hepimiz karşıyız, sesi sonuna kadar açmaya ve dışarıyı rahatsız etmeye fakat ergenken böyle miydik. tabi ki hayır.
otobüste giderken ve bir yandan hazırladığınız karışık kaseti walkman ile dinlerken, birden giyimi ile sizinle aynı müzik zevkini paylaştığı her halinden belli olan güzel bir kız otobüse biner ve önünüze oturur. bir şekilde ona kendinizi belli etmek, "ya bak biz aynı şeyleri dinliyoruz, neden çıkmıyoruz o zaman" diye haykırmak istersiniz. bu amaçla hemen kaseti ileri geri sarıp, uygun şarkıyı bulup sese yüklenirsiniz. sanırsınız ki o şarkı dışarıya aynen duyuluyor ve kız önce sesin nereden geldiğini anlamaya çalışacak, daha sonra arkasına dönüp size bakacak ve öpüşmeye başlayacaksınız. tabi ki böyle olmaz hiç bir zaman, dışarıya sadece ıjjjnnn, vjjjnnn, tass tasss gibi sesler çıkar, kızdan tepki beklerken arkadan bir amca sırtınıza vurur, evladım sesini kıs şunun biraz der. herkez ayıplayarak bakar ve siz de tüm rezil olmuşluğunuzla başınızı öne eğer, olm kız aslında farketmişti beni şu amca olmasa evlenirdik biz şeklinde düşüncelere dalarsınız.
