dünyada mutsuzluktan çok mutluluk vardı da biz mi olmadık?
oysa biz çift sarılı çıkan yumurtadan, radyodan şarkı tutup sevdiğimiz parçaya denk gelmekten, uçurtma uçurmaktan, yıldızları elektrik olmayan bir yerlerden seyretmekten, gökteki aydan, yani özetle bu küçük şeylerden mutlu olmayı isterdik ama hayat o kadar iyimser değil biz insanlara karşı. Hayat biz insanlara her zaman gösterir mutluluğu ucundan ama hiçbir zaman vermez. 'Bu kez olacak' ümidini orta yerinden kırmak için yapar bunu. isterse göstermeden de vermez ama göstererek her seferinde şevkimizi iyice kırmayı amaçlar ve amacına da ulaşır. Bizler zavallı aşığız, hayat ise aşığına gösterip vermeyerek dalga geçen bir kaşardır.
