Ne yazın sıcağı ne kışın soğuğu. Hafif yağmur sonra toprak kokusu. Kapalı havalarda yanına alınan ceket. Bir de sevdiğin varsa ve ceketi yoksa yanında üşümüşse sarıp sarmalama mevsimi. Durup bir köşe başındaki kahveci de sahlep içme mevsimi. Hafiften için ürperince ayakların üşümüşse ya tadını çıkarırsın bu serinliğin yada hemen çorap giymeye koşarsın.
Yapraklar dökülür dallardan. Sararan kızaran yeşilden dönmüş yapraklar. Mevsimler der insan mevsimler geçiyor.
En çokta ölümü hatırlatan mevsimdir. Babam hep insan güzün toprağa daha çok düşer der. Düşen her yaprak bir insan hayatımı acaba diye sorgulamıyor da değilim hani.
Tüm bunlara rağmen en sevdiğim mevsim. Sevdiğim adamı bulduğum mevsim Hoş geldin.
