Bu sene son sınıf olarak düsündügüm eylemdir. Geçen sene ev arkadaşım sevgilisi 3 ay evden çıkmadı. Salonda içilen sıgaralar küller kafaya göre salonda yayilmalar. Onun yüzünden evdeki varligindan rahat rahat giyinip gezememek duş alıp banyoda giyinmek gibi rezalet durumlar. Evde kaldıgından bu durum icin sürekli tartıştıgımizdan sonra sonunda gitti birdahada gelmedi eve tek tük. Sonra kendi sectigi evde kendi aldıgı odayı değistirmek istedi. Bende alıstimi ima ettim misafir arkadaslarimizin yanında ne demek hayır ya inanmıyorum sana ben senin için neler yaptım ev ayarladım neler neler... resmen çingeneye dönüştü. Onlar içerde yatarken ben evi temizliyordum gelmiş bana mutfak dolabını silmedin ama gibi bir bahane sunuyor. Çöpleri geç atmışmışım ya dedim lanet olsun evinede sanada. O günden beridir evde olmadıgı ne biliyim bir hafta gelmediği zaman öyle rahat öyle iyi oluyordum ki. Gün sayıyordum sezon bitsinde hemen eve çıkayım belirttimde. Ne kaldı son senemiz desede nafile artık. Ağızdan bir kere çıkar 3 yıldır tanıyorum bana yetti. 2 arkadaşimda eve çıkmak istermisin dedi yok yani geçti gitti içimden bir kere. Yalniz oldugum her gün dünyanın en mutlu insanıydım kapı çalmasın diye dua ediyordum. Alisverisimi yapip eve kitliyordum kendimi televizyonu acip sarkı soyluyordum kanepeye uzanip kitap okuyordum . Ve yalnizim diye makarna degil bildigimiz ev yemekleri yapiyordum. Küçük demlik çayımla kafamın rahatlığıyla mutlu olmayı ve sezonu öyle kapatmayı istiyorum. Tabikide yabani olmak değil istediğim. Rahat olmak Sınıftan arkadaşlarımı cağırıcam yakın dostlarımi çağırıcam çok güzel olacak yani olursa. Oyüzden yalnız yaşamak bi bakıma güzeldir kendini idare etmeyi ögretir. Buranin amiride memuruda benim hesabı. Hele ki böyle şeyler yaşadıktan sonra keşke biri olsa demeyeceğin için rahattır zaten ilerde evlendikten sonra böyle bir imkanim olmayacağına göre simdiden yasamak gerekir.
