9. sınıfta platonik olarak hayranlık duyduğum öğretmenin beni tahtaya kaldırması. Ben mutlu mesut arkadan tahtaya doğru ilerlerken önde oturan kızın öğretmenin göreceği şekilde bana çelme takması, gerisi malum. En son üstümü temizlerken tüm sınıf gülüyordu. Kız ve öğretmen dışında kimse neden düştüğümü görmedi şansıma. Kız güzeldi, bozmak istemedim. Tenefüste özür dilemişti zaten. Öğretmenin de yüzüne utanarak baktım hep. Utanması gereken o kızdı tabii, ben değil.
