bir gün seninle yazı tura oynamıştık, o parayı bile hatıra defterime yapıştırmıştım. Sonra ne oldu bilmiyorum o deftere. Ben hep senin aşırı sessiz olmana şaşırırdım, ama nedense en olmadık zamanda çok ilginç bir şey söylerdin. seni hep konuşturmaya çalışsamda, rahat bir şekilde sessizce kalabildiğim tek kişiydin. Solucanla beni korkutmak için peşimden koşmanı ama yere düşüp dizim sıyrıldığında yaramı üflemeni hiç Unutamam. Her gün oynamamıza rağmen, günün sonunda ayrılırken ayakkabılarımıza bakıp "bay" deyip kaçışımızı hiç Unutamam. Çok masum bir arkadaşlıktı. Aşk neydi ki? Ne olduğunu bilemeyecek kadar küçüktük. Çocukluk işte..
