Yine gece. Biraz yorgun bir gece. Ama genel olarak ayni. Belki biraz daha dramatik. Kendimi tutamayip elim yüzüm şişene kadar ağladiğim bir gece. Sebep? Bir sürü. bana göre. Başkasina göre? - boş yere. Ama farketmez. Birazdan uyuyup sabah olduğunda hiçbir şey farkedilmeyecek. Güneş gizleyecek. Gece de gizler ama daha farkli. Kendimle yüzleşmeme izin veriyor. Hayatimla, yaptiklarimla. Gündüz düşünüyorum düşünüyorum. Son karari gece veriyorum. Ya da öyle gibi yapiyorum. Çünkü çözümü bulamiyorum. Doğru mu yanliş mi yaptiğimi bilemiyorum. Genelde boşvermeyi tercih ediyorum. Uyuyorum sonra. Hiç istemesemde. Ama uyumasam kabuslar peşimi birakmiyor. Yerini kariştirmiş gibi. Bu yüzden daha da acimasiz oluyor sanirim. Oysa ben sadece beyazlarla mavilerle yeşillerle dolu bir hayat istedim. Griler ve siyahlar peşimi birakmiyor ama. Beni her geçen gün daha da çok çekiyor toprağa..
