ilkel güdülerini yenmiş, 'zaruri olmadıkça' doğayı ve onun bereketini taciz etmeyen, kurutmayan insandır.
avcılık var oluşumuzun temelinde var.
avcı ve toplayıcı olduğumuz bir dönem geçirdik.
bunu hobi olarak sürdürmek; doğamızın ve yaşayan türlerin tehlike altında olduğu sanayi ötesi toplumda bir cinayettir.
olta balıkçılığını istisna tutuyorum, çünkü orada endüstriyel balıkçılığın yasa dışı uygulamaları gibi bir tehdit yok.
bugün gıda için ava ihtiyacın yok.
sadece ingiltere'nin hiç açılmadan çöpe giden yıllık ambalajlı gıdası afrikalı açları bir yıl doyuruyor.
yani bolluk içindeyiz.
karadaki av hayvanlarına bakıldığında, türlerinin tehlikede olduğu görülür. aslında av yasakları olmasa ne tilki vardı şimdi ne de keklik.
karadeniz ormanlarında ceylan ve geyiklerin sayısı tarımsal üretim çiftliklerinin gayretleri ve sıkı av yasaklarının yanı sıra, bölge halkının yoğun bir şekilde gurbetçi olması sayesinde arttırılabildi ve bu hayvanlar artık evlerin yakınlarında da görülmeye başladılar. çocukların bir ceylan görme sevincini paylaşmamış birisi bunun değerini anlayamaz.
çocukları ve hayatı seviyorsanız,
hayvanlara kıymayın efendiler!..
