Bugünlerde sadece geceleri yaşadığımı hissediyorum. Her gece istisnasız klasik müzik eşliğinde makalelerimi okuyorum. Bu iş fazla sardı. Böyle mutluyum sanırım. insanlardan bıktığımı hissediyorum. Gün içinde genelde dışardayım ve gözlemliyorum herkes bıkmış bence birbirinden. Mutluluk ve samimiyeti dışarda arayanlara inat bunu kendime kendim vereceğim. Yaşamak için kimseye ihtiyacımız yok bu kadar yalnızlık korkusu fazla biraz düşünürsek bizi mutlu eden şeyleri buluruz bence ve bunların üzerine yoğunlaşırsak kendimizi her konuda yeterli hissedebiliriz. Özür dilerim herşeyi abartıyor ve kutsallaştırıyorsunuz ben uzun zamandır yapmıyorum ve üzülmüyorum.
