bugün 36.ölüm yıldönümü olan yiğit devrimci insan..
evet tam 36 yıl önce bugün yoldaşları yusuf ve hüseyin ile göçtü bu diyardan deniz..deniz'imiz..
dile kolay be tam 36 sene..
inanmıştı deniz.. inançlı çocuktu o..
devrimi bir ütopya olarak görenlere inat o devrime inanmıştı..
sonra tam bağımsız bir türkiye istemişti.. herkesin eşit olduğu..hür olduğu..
işçiler,köylüler ezilmesin istemişti.. insanlar sırf ırklarından dolayı aşağılanmasın ezilmesin istemişti.
yankileri defetmek istemişti..
ama yapamadı..
yaptırmadılar belki de..
temiz kalpliydi deniz.. güzel yürekliydi..
yanlışlıkla elinden vurduğu bir kadın vicdan azapları çekmişti..
hiç insan öldürmemişti.. öldürememişti.. içinde bir katil yoktu çünkü. hiç olmamıştı..
bazılarının iddaa ettiği gibi hiçbir zaman terörist olmamıştı o.. vatanına bağlıydı çünkü..
öyle ki ona terörist damgası yapıştıranlardan daha fazla bağlıydı vatanına, insanına.. onlar için çabalamıştı..
tüm bunlara rağmen darağacında bulmuştu kendini..
ölüm karşısında bir an bile tereddüt etmemişti..
kendine, yusuf'a ve hüseyin'e ''pişman olduğunuzu söylerseniz idam edilmeyeceksiniz'' diyen bir yetkiliye
''sadece tam bağımsız bir türkiye istedik suç işlemedik. pişman değiliz'' diyecek kadar yiğitti, dimdikti ölüm karşısında.
son mektubunda babasına söylediği şu sözler belki de o'nun hayatını özetliyordu..
''insanlar doğar büyür yaşar ve ölürler.. önemli olan çok yaşamak değil yaşadığın süre içinde,
fazlaca şeyler yapabilmektir..''
çok yaşamamıştı belki de o.. ama fazlaca şeyler yapabilmişti..
ve tarih ; onların idam edilmesi için elinden geleni yapanları silip atarken bu 3 fidanı 36 sene önceki halleriyle korumuştu..
ve şimdi onların idam edildiği o kara gece'den tam 36 sene sonra.. bu gece..
elimde bir bardak çay, kulağımda deniz'in idamından önce dinlemek istediği aranjuez konçertosuyla gökyüzünü izliyorum..
3 yıldız var havada.. 3'ü de parıldıyor hala..
ışık veriyor dünya'ya..
