Akşamı haber veren kırlangıç sesleri, bulutlara doğru uzanmaya çalışan simsiyah apartmanların arasından geçip kulağına geliyordu.Perdeleri havalandıran rüzgar, artık içini titretmeye başlamıştı yavaş yavaş.Havanın rengi beyazdan griye doğru değişiyor ve sokaktaki insan sesleri gittikçe azalıyordu.Odası sessizliğin kaçıncı saatindeydi kim bilir.Penceresi bulutlara bakıyordu, daha da hızlı akmaya başlayan bulutlara.Onlarda parça parça olmuşlardı, tıpkı kalbi gibi.Bilinmezliğe doğru hızlı hızlı gidiyorlardı.
