yıllarca ankara'da yaşadım. bu hafta pamukkale diye bir yer var, ahir ömrümüzde bir gidip görelim diyerek denizli'ye gittim.
ulan iki gün içinde o kadar izmir'de 1 haftada yapabileceğim bütün eylemleri gerçekleştirdim. hem de hiç yorulmadan.
şehircilik olarak denizli izmir'e çiğdem demiş, domat gibi ezmiş dostlar, acı bir gerçek.
bitişik nizam diye bir şeyin olduğu il ile ferah caddeleri, yeşil sokakları, parklı bahçeli evleriyle kimse denizli ile izmir'i karşılaştırmasın. izmir yalnızca bir zamanlar prensesmiş. şimdi sokak kadını, vicdansız bir sürtük belki de...
bunları yazarken ellerim titriyor, içim parçalanıyor ama ne yazık ki bu hayatı biz değerli izmirliler seçti.
