Tadım tuzum yok, çeken bilir. Dağa taşa atarlıyım, en ufak şeye üzülüyorum, sevgilim memleketine gidecek diye sanki benle yeni vedalaşmış gibi ağlayacaktım(iki aydır görüşemiyoruz zaten), omzumu duvara çarpsam sinirleniyorum..
Karışık duygular içerisindeyim.
Bir klişeyle sonlandırıyorum: kadın olmak çok zor
