Hayata, güzel bir yemekten bile zevk alamayacak kadar karamsar bakma durumudur.
Düzelmeyecek olan ne? Bir kayıp mesela. En yakınının ölmesi. Bundan daha fazla eksik hissetme, yarım hissetme durumu bence olamaz. Ve bu asla geri döndürülemez bir şeyken bile insanoğlu alışıyor.
Bunun dışındaki sebepler düzeltilemez değil, mahkum olmak ve hayatta artık sadece nefes almaktır.
Her şeyin güzel olacağına inanmak ve çabalamak tek kurtuluş noktası.
