Yaptığı ayrımcılık ve göstermediği sevgisi ile hiçbir zaman kendimi yakın hissedemediğim, yanında hep huzursuzluk ve de mutsuzluk hissettiğim kişidir. Evet 32 yaşında adamım babamdan hep korktum, zorunlu olarak saygı duydum ama hiçbir zaman kendisine sevgi hissedemedim. Bugün kendisine karşı hiçbir duygu hissedemiyorum. Çocukluğum- ergenliğim- gençliğim boyunca onun yüzünden haksızlığa uğradım,ayrımcılığın ve aşağılamanın en alasını gördüm. Seçtiğim meslek yüzünden hor görüldüm, aşağılandım. Son 2 senedir beni adam yerine koyuyor,bana hiçbir şey olmamış gibi davranıyor. Benim neden soğuk olduğumu anlamıyor ya da anlıyor da işine gelmiyor. Benim için sadece biyolojik anlamı olan bir kelimedir baba. Fazlası değil.
