şafak sökerdi, biz kendi sesimizi dinlerdik
eflatunun beyaza yaptığı kıyağı
imrenircesine izlerdik.
sessizliğimiz gayri ihtiyari ayakta
bütün saatler ileri biz ise
geriye giderdik.
çıksın canımız dört bir yanı karanlık gecenin
geceden kalma duygularımız diğer ucunda evrenin,
imkanı yok yeniden ruhumuzu diriltmenin..
