kendinizi görürsünüz bazen kitaplarda. mesela Hitler. onun o baskı altına aldığı ama nasıl bir psikoloji asıladı ise kendisine tanrı gibi tapan insanlara uyguladığı teknikler. kendimi görmemek elde değil onda.
veya kürk mantolu Madonna yi elime aldım bugün. çok az okudum diyebilirim. kendimi orda bir yerlerde birinde gördüm. açıkçası sanki kendimle ilk kez tanışıyor hissine girdim ve bazı gerçekleri görmek istemezcesine kitabı komidinin üstüne koydum.
Ya da basit bir polisiye aşk romanı zülfü livaneli - kardeşimin hikayesi. öğrendiğim dipnot niteliğinde güzel bilgiler bile bu tarz kitapları okuyanlara "aga sana birşey öğretmeyen kitapları neden okuyorsun ?" ya eğimi değiştirdi. bir aşk kitabı bana nasıl genel kültür alanında ve yazın hayatında bu kadar güzel bilgiler verebilirdi ki ? belki de inadı kırıp bugün Sabahattin Ali yi elime almam bundan kaynaklı idi.
