bilinçaltımda henüz tanışmadığım bir adet "rukiye nine" olduğunu bana göstermiş hadisedir. şöyle ki;
rukiye nineye buradan selam ederim.* onsuz geçmez hayat bilirim. adı üstünde sevgidir bu, hiç bilmez miyim? rukiye nineme değer derim. kıçı kırık bir şiir oldu bu, ben şimdi neylerim.*
efendim, bahsi geçen şiir üzerinden bir değerlendirmeye gidecek olursak;
yazar burada çocukluğuna dair sevgi ve şefkat eksikliğini gözler önüne sermektedir. hadisenin başrolüne koyduğu "rukiye nine" büyük ihtimalle yine bu eksiklikten doğmuş hayali bir karakterdir.
(bkz: anne ben sizofren olmusum)
(bkz: sözlükteki sizofren yazarlar)
