üzülenin üzenlerden intikam almak için yaptığını düşünürüm bu eylemi. Dayanamadığı anlaşılamadığı noktada...çok düşünmüşlüğüm de vardır.
Ama yine de enayilik.
Çünkü kimsenin kimseyi umuruna taktığı yok bu dünyada. ailense kızdığın onlar dahi bir iki aya unutacaklar. Unutmayıp napacaklar. insan doğası bu.
"insan unutandır ve unutulmaya mahkum olandır."
Çözüm mü? Sana sunulan kadere razı olmak. Ne kaybeder ki insan kötü kaderine rağmen mutlu olsa?
