beyni uyuşmuş toplum yaratmak için birebirdir. ayrıca dindarlar dini tartışmaz olayı çok farklı. sıradan halkı yetkin olmadıklarına bunun için hacıya hocaya gerek olduğuna inandırırlar ve bu kişiler de onların peşinden gider. sonuçta dine salt olarak kimse bakamaz. her daim değişen şartlarda dinin de sürekli yorumlanması gerekir ve bunu yapacak kişide dinin önderleridir. bu önderler de kendi menfaatlerini önde tutup kitle kazanır ve onun üzerinden imparatorluklarını sürdürürler. kimse bir sik diyemez bunlara çünkü halkta karşılığı vardır ve bir şey dersen seni linç eder o kesim.
ayrıca bu yorumların farklılığı da bölünmeler getirir, hatta kutuplaşmalara kadar varabilecek bölünmeler ki bunun en güzel örneği mezheplerdir. öyle ki biri diğerini kafir ilan edip kendini merkeze koyabilecek kadar ileri gider ve temel ayrıma bakın hepsinin özü aslında yönetimin kimde olacağıdır.
zaten devlette de mesele bu değil mi?
iki kesim var: yöneten ve yönetilen. herkes üsteki yere konmak istiyor ve bunun belli fikirleri öne sürüp taraftar topluyor. yani dinin yorumlanması da biraz buna bağlı. sonuçta fayda getirip yorumlayanı yüceltmeyecek bir eylem işine adam neden girsin?
