çocukluğum bu üniversitenin lojmanlarında, fakülte koridorlarında, kampüsünün en ücra köşelerinde geçmiştir. kampüsü dünyanın sayılı büyük kampüslerinden biridir. eğer bir çocuksanız ve aileniz bu üniversitede akademisyense lojmanların tadına mutlaka bakarsınız. kaçarı yok. dile kolay 1981-1994, tam 13 yılım burada geçti ve ben çok mutluydum. trafik yoktu, her yer yeşildi, oyun oynayacak alan sonsuzdu, oyun oynanabilecek bir şeyler yaratma imkanı sınırsızdı...
lojman çocukları atatürk ilkokulu'na gider, anadolu lisesi sınavlarını kazananlar erzurum anadolu lisesi'ne, diğer kısım sabancı ortaokulu'na giderdi. kömür sahada futbol maçları yapılır, kapkara olmuş üst baş yüzünden azar işitilirdi. 2. blok'un arkasındaki basket sahası ve çevresi en piyasa mekanıydı (şimdi yerinde koca bir bina var ama ne olduğunu bilmiyorum). okullar bittikten sonra ve aileler birer ikişer yıllık izine çıkmadan önceki dönem kampüsün en eğlenceli ve coşkulu zamanlarıydı. şimdi nasıldır bilemem.
bu üniversitenin tek şanssızlığı şehrin insan yapısıdır. 60 yıllık ve şimdilerde her türlü imkana sahip olan üniversitenin şehirle bir türlü barışamaması en hafif tabirle talihsizliktir (daha bir çok nedeni var ancak burada saymak yerine siyasi bir tartışma açmak yerinde olacaktır). atatürk üniversitesi kendi bünyesinden çıkardığı sayısız başarılı akademisyeni hep kaybetmiştir. ister erzurum'un yapısı diyin, ister siyasi sebepler sıralayın ama bir üniversitenin çoğu dünya çapında hocasını yıllar boyunca sürekli dışarı kaptırması gerçekten büyük kayıptır. aslına bakarsanız soğuk iklimlerde hep daha iyi bilimsel çalışma yapılır geleneksel olarak... ah işte, şehir üniversiteyi taşıyabilse, bugün kimse "hmm atatürk üniversitesi mi, ıyyk" diyemezdi. dikensiz gül bahçesi isteyenler, abuk subuk rektörler yüzünden hep...
50. yılı münasebetiyle hazırlanan -biraz goygoy içerse de- belgeseli ( https://www.youtube.com/watch?v=MW-rN7CWcGM )izledikçe insan biraz daha fikir sahibi olacaktır. türkiye'deki çoğu üniversitenin temelinde atatürk üniversitesi'nden çıkmış akademisyenlerin emeği vardır ne diyelim.
kısacası bu üniversite, hem bilimsel, hem de sosyal olarak memleketin en iyi bir kaç üniversitesinden biri olabilecekken, insanlar hep şüpheyle yaklaşmaktadırlar. elimden sadece yazık demek geliyor.
edit: gelen uyarılar üzerine. yorumlarım, atatürk üniversitesi mezunlarının iş hayatıyla olan ilişkilerini betimlememekte... saygılar, sevgiler.
