Karosercilerin en büyük ve en namuslu ustası Erol Usta (boşuna yazmadım bunu, tofaş 700, renault 800 işçi çıkardığı zamanlarda tek bir çırağı bile işten çıkarmayıp,
"Bu sene kar senesi değil, ar senesi diyen." ve mamelekinin belki de hepsini satmak zorunda kaldığında,
"şükür atlattık, alnımızın akıyla." deyip,
bunu da sanki "günaydın." der gibi söyleyen ve beni hüngür hüngür ağlatandı.
Tabii ona göstermedim göz yaşlarımı.
Görse, gözümün yaşına, aklıma duyduğu saygıya, bana olan babaca sevgisini es geçer, o hep arkasına basarak giydiği uzun burunlu ayakkabısının ucuyla, dizimin tam altına bir depik atardı.
Laf ola beri gele değildi onun ustalığı, esnaflığı.
iyi ki vardı, iyi ki onun gibiler var.
Türkiye varsa, onlarla var.
Eski adıyla Burgaz, şimdilerin güzelyalı'sı;
sevdiğim kadın;
ilk çocuğum, yakışıklı oğlum;
gözümün en incelikli baktığı, baktıkça sevdiği güzeller güzeli kızım;
