Herkes aşktan paradan puldan girmiş. Demekki bir ayar vakti geldi.
Ne para ne pul ne tip hiç önemli olmadan ilk gördüğüm anda sevdim ben bir adamı. Herkes gibi hayatta olmazsa olmazlarım var hemde katı çizgilerle. Özgüveni olmayan kendi halinde bir tekniker sadece sempatisi var yıllarca dul bir faişe tarafından kullanışmış. Gördüğüm gün çıktım karşısına numarasını da ben istedim, ilk buluşmayıda ben teklif ettim ilk elinide ben tuttum. Çevremin ailemin bunu nerden buldun bu sana yakışıyor mu aşağılamalarının hepsine resti çekerek tam 1 buçuk yılımı adadım. Dünyanın en mükemmel erkeğiymiş gibi yücelttim. Hemen hemen her günümü onunla geçirdim. Gece vardiyasında olduğu zamanlarda 1 saat fazla uyusun diye işten çıkar çıkmaz onun semtine giderdim bir yarım saat görebilmek için. Ki evimle işim arası 1 buçuk saat yol onun semti girince işe 3 saatime parlıyordu. Bu sadece küçük bir örnek. Bütün hayallerimi ona göre değiştirdim. Tabularımı yıktım. Ve sonunda ne oldu biliyor musunuz? Nişana yaklaşık 1 ay kala seviyorum ama istemiyorum deyip siktiroluo gitti. Dünyamı hayallerimi herşeyimi başıma yıkarak. Son bir sarılmayı bile çok görerek astımım yüzünden kesilen nefesimle ağlayışlarımı hiç umursamadan. Ve çok geçmeden boktan bir kıza yeniden oyuncak oldu. Oda sürmedi tabii o ayrı. Ayrılalıda 1 seneyi aştı kimseyi hayatıma almıyorum biliyorum değmiyor ne yaparsan yap. Herkeste farklı işler bu durumlar kimisi birinin acısını başkalarından çıkartır. Demem o ki yok paracısının yok tipçisiniz demeyin. Paraya ihtiyacım yok allaha şukur işimde iyi babamda merkez bankası. Ama ne oldu gene de bir boynuzlayan ve kullanan fahişe kadar değerli olamadık. Önce kendimizde arayın. Buralarda ağlanmayın.
