eskiden Annem babam beni her gün arardı. Şimdi ben onları her gün arıyorum. Durup dururken sevdiğim insanları kaybetme ihtimalim aklıma geliyor acı çekiyorum. On beş yaşındaki kardeşim bile ölmekten korkuyor. Her patlamadan sonra sevdiğim insanlara iyi misiniz diye sorup iyi oldukları için içime su serpilirken, ölenlere yakınlarına hakaret etmiş gibi hissedip kendimden utanıyorum. "yetmez ama evetçiler" hala yetmedi mi? "Bir insanı öldürmek Tüm insanlığı öldürmek gibidirciler" yetmedi mi? "Kadin gyank azadiciler" yetmedi mi? "Bir Türk dünyaya bedelciler" yetmedi mi? veya her neciysen yetti. tabutuna bayrak örtülmeyen ölü kalmadı lan herkes şehit. Bir şeyler yapalım birleşelim düşünelim güçlenelim birimiz daha parçalanarak ölmeyelim.
